Iranian News Agency

>

این ردپاها که قطر برخی از آن‌ها تا ۴۰ سانتی‌متر می‌رسد، به‌صورت ردیف‌های موازی قرار گرفته‌اند و در بسیاری از آن‌ها آثار انگشتان و چنگال‌ها به‌وضوح دیده می‌شود.

گمان می‌رود این دایناسورها از نوع پروساوروپودها بوده‌اند؛ گیاه‌خوارانی با گردن‌های بلند، سرهای کوچک و چنگال‌های تیز.

کریستیانو دال ساسو، دیرینه‌شناس ساکن میلان، گفت: «هرگز تصور نمی‌کردم در منطقه‌ای که زندگی می‌کنم با چنین کشف شگفت‌انگیزی روبه‌رو شوم».

در ماه سپتامبر گذشته، یک عکاس این ردپاها را که در امتداد صدها متر از یک دیواره عمودی کوه در پارک ملی استلویو در شمال‌شرق میلان کشیده شده بودند، مشاهده کرد.

در دوره تریاس (حدود ۲۵۰ تا ۲۰۱ میلیون سال پیش)، این دیواره یک دشت جزر و مدی بود که بعدها بخشی از رشته‌کوه آلپ شد.

دال ساسو افزود: «این منطقه مملو از دایناسورها بوده است؛ یک گنجینه عظیم علمی».

او همچنین گفت که گله‌ها به‌صورت هماهنگ حرکت می‌کردند و نشانه‌هایی از رفتارهای پیچیده‌تر، مانند تجمع دایره‌ای برای دفاع، نیز دیده می‌شود.

پروساوروپودها که طول آن‌ها می‌توانست به ۱۰ متر برسد، روی دو پا راه می‌رفتند، اما در برخی موارد رد دست‌ها در جلوی رد پاها دیده شده که احتمالاً نشان می‌دهد آن‌ها توقف کرده و بر اندام‌های جلویی تکیه داده‌اند.